Haast verblind Waar het ruisen me versteld doet staan de snelheid van de aarde me stopt en ik altijd terugkeer daar waar ook alles wil vergaan zoeken mensen de rust weer Lang schijnen ze niet te blijven omdat andere dingen hun verblinden ze proberen hun geschiedenis te schrijven en meer nog: andermans goedvinden daar lijken ze in te leven dat ze dood zijn op klaarlichte dag dat schijnt hun niet te deren en hoe hard ook andermans beklag toch willen ze er niet van leren en haasten verder Mensen gebruiken en worden gebruikt tot een hoogte die zo laag is dat het leven dat net ontluikt nu al geschreven is tot op de dag van sterven